حکومت افغانستان و مردم این کشور، آرزو دارند که در پاکستان صلاحیت را حکومت غیرنظامی به دست بگیرد. و ما آرزو داریم که مناسبات ما با آنها خوب شود.

آقای صالح همچنین تاکید کرد که اسامه بن لادن و ملا عمر رهبر طالبان در پاکستان هستند.

اسماعیل سعادت درکابل گفتگوی اختصاصی با رییس امنیت ملی داشته، که سعید حقیقی آنرا به فارسی برگردانده است.

دراین مصاحبه نخست از امرالله صالح پرسیده شده که چرا، هفت سال بعد از سقوط طالبان و حضور نیروهای بین المللی هنوز هم جنگ درافغانستان ادامه دارد؟

فکر نمی کنم، به اندازه ای که ما اسناد و شواهد در دست داریم، ائتلاف جهانی به عمق این بحران رسیده باشد. ببینید، پنج – شش سال می شود که ما به آنها می گوییم که مراکز اصلی، اداره و رهبری طالبان در افغانستان نه، بلکه در پاکستان است. بیایید شبکه های مالی، و محلات آموزش آنها را هدف قرار دهیم و از بین ببریم. آنها (ائتلاف بین المللی) حالا حملاتی را آغاز کرده اند، هفت سال بعد.این موضوع نشان می دهد که آنها به اشتباه خود پی برده اند و می خواهند موضع و سخن دولت افغانستان را بشنوند.

شما پیش از این نیز گفته بودید که فهرستی از رهبران طالبان را که در پاکستان پناه گرفته اند، در اختیار دارید، ولی مقامات پاکستانی این فهرست را معتبر ندانسته اند و بعضا هم گفته اند این فهرست کهنه است. آیا چنین شواهد دقیقی در اختیار شما هست، که به جانب پاکستان ارایه کرده باشید و آنها را قانع کرده باشید، یا هم اسنادی که نشان دهد دولت پاکستان با طالبان همکاری می کند، در دست دارید؟

اولا که تقاضای را که آنها (مقامات پاکستان) از ما دارند، غیر واقع بینانه است. آنها می خواهند حکومت افغانستان به حکومت پاکستان در مورد اوضاع کشورش اطلاعات استخباراتی بدهد. این در ذات خود حرف خوبی نیست، آنها خودشان می دانند که مراکز طالبان کجاست، رهبران طالبان در کجا هستند؟ ببینید آنها می گویند پرونده هایی را که امنیت ملی افغانستان به پاکستان داده، کهنه وغیر قابل استفاده هستند، آنها از کجا می دانند که این اطلاعات تازه نیست؟

شما گفتید که آنها ( مقامات پاکستان) از حکومت افغانستان خواسته اند که در مورد اوضاع پاکستان به آنها اطلاعات بدهند. ادعای آنها این است که چنین اطلاعاتی وجود ندارد و اطلاعاتی را که شما در اختیار آنها قرار داده اید درست نیست؟

نه زمانی که آنها درجلسات با ما روبرو می نشینند، این جرات را ندارند که به چشمان ما نگاه کنند و بگویند که اطلاعات شما نادرست است. آنها می گویند به ما وقت بدهید تا ما تلاش کنیم که این مشکل حل شود. بعد، با گذشت یک یا چند ماه به ما می گویند، اطلاعات شما کاملا درست بود، کسی را که شما در جستجویش هستید مثلا فلان مولوی یا تروریست ماهم به دنبالش هستیم.

آیا شما درباره پناه گاه ملاعمر رهبر طالبان هم به آنها اطلاع داده اید

ما از پاکستان این تقاضا را نداریم که هرکسی را که طالب بود یا هست به ما تحویل دهند، ما فهرست کسانی را به آنها داده ایم که در حال حاضر در حملات تروریستی، کشتن انسانها و ویرانی افغانستان دست دارند؛ هرکی که می خواهند باشند.

با روی کار آمدن حکومت جدید در پاکستان، شما چقدر امیدوار هستید، که اداره استخبارات پاکستان در مواضع و روش خود درقبال افغانستان تغییر وارد کند؟

تا حالا که حاکمیت اصلی در دست نظامیان پاکستانی بود، در طول تاریخ پاکستان، همیشه حاکمیت در دست نظامی ها بوده است. حالا مقداری تغییرات سیاسی در آن جا وارد شده است، آنها رئیس جمهور جدید دارند، نخست وزیر جدید دارند.

حکومت افغانستان و مردم این کشور، آرزو دارند که در پاکستان صلاحیت را حکومت غیرنظامی به دست بگیرد. و ما آرزو داریم که مناسبات ما با آنها خوب شود. افغانستان این استعداد را دارد که یک دوست خوب پاکستان باشد. ولی آنها می خواهند که ما دوست آنها نه، بلکه مطیع و فرمانبر آنها باشیم. این ممکن نیست.

برگردیم به مسایل داخلی افغانستان، می توانید بگویید اداره امنیت ملی افغانستان، چقدر در جمع آوری اطلاعاتی که بر مبنای آن نیرو های ایتلاف دست به عملیات نظامی می زنند، نقش دارد؟

یکی این که ما یگانه اداره استخباراتی در افغانستان نیستیم. وزارت دفاع برای خود اداره استخبارات دارد، وزرات داخله برای خود اداره استخبارات دارد و نیرو های ائتلاف هم برای خود.

(افزون براین) هر کشوری که در چهار چوب ناتو در افغانستان نیرو دارند، برای خودشان گروه های استخباراتی دارند. آرزو و خواست ما این است که در مورد عملیات یک هماهنگی تنگاتنگ به میان آید. اگر چنین نشود، نه به نفع آنها است و نه به نفع مردم افغانستان.

شما شاهد هستید که در این اواخر تلفات غیرنظامیان در افغانستان افزایش یافته است. یکی از دلایل آن، این است که آن گونه هماهنگی را که دولت افغانستان آرزوی آن را دارد و مردم افغانستان می خواهند، تا هنوز وجود ندارد.

عملیات های که بر اساس اطلاعات ما انجام می شود در آنها تا هنوز هیچ اشتباهی واقع نشده است و به غیر نظامیان آسیبی نرسیده است.

یعنی می خواهید بگویید که در عملیات نظامی که در چند ماه اخیر از سوی نیروهای ائتلاف انجام شده و در آنها از تلفات غیر نظامیان گزارش شده، اداره استخبارات افغانستان، هیچ نقشی نداشته است؟

آخرین حادثه غم انگیز در شیندند بود که در آن بیش از نود غیرنظامی شهید شدند. در اجرای این عملیات قبل و پس از آن ما هیچ نقشی نداشته ایم.

در هفت سال گذشته، در کنار نیرو های خارجی وافغان، اداره امنیت ملی افغانستان هم درتلاش ها برای یافتن رهبران طالبان والقاعده فعال بوده است، این تلاشها به کجا رسیده؟

با یقین کامل می توانم بگویم که ملا عمر و اسامه بن لادن در داخل افغانستان نیستند. ازهمین رو تا حالا تلاشهای ما، به جایی نرسیده است.

ازکجا می دانید که آنها در داخل افغانستان نیستند؟

این (افغانستان) خاک ماست. ما در اینجا کار می کنیم و منابعی داریم، مردم با ما بسیار همکارند و ما در بیشتر از سیصد ولسوالی افغانستان دفتر داریم.

افغانستان کشوری نیست که مردمش با دولت خود همکاری نکنند. با استناد به همین اطلاعات و منابع، می دانیم که اسامه بن لادن و همکاران نزدیکش از جمله ملاعمر در داخل افغانستان نیستند.

پس فکر می کیند اسامه بن لادن و ملا عمر کجا هستند؟

کجا می توانند بروند؟ آنها پاسپورت ندارند، تنها جایی که می توانند بروند پاکستان است.

هرروز، اطلاعاتی به دست شما می رسد، گاهی اتفاق افتاده که براساس یکی از همین اطلاعات، تقریبا به این نتیجه رسیده باشید آنها مشخصا در کجا است؟

ببینید، ازآنجایی که ما مدارک و اسناد کافی داریم، جایی برای حدس و گمان باقی نمی ماند. پس چرا ما باید حدس بزنیم که طالبان در کجا آموزش می بینند، کی با آنها کمک می کند یا اینکه ملاعمر در کجاست؟ ما مدرک داریم.

پس چرا این مدارک را دراختیار دوستان آمریکایی خود قرار نمی دهید که براساس آن عمل کنند؟

اگر سوال شما این است که همین حالا اسامه درکجا زندگی می کنند و خانه اش در کجاست، ما چنین اطلاعاتی را نداریم.

گاهی گفته می شود، اداره امنیت ملی، زندانهای مخفی دارد و افراد خاصی را در آن نگهداری می کند؟

نه، این درست نیست. ما چنین زندانهایی نداریم، اداره امنیت ملی مستقیما تحت اداره حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان کار می کند و نفع افغانستان هم، در این نیست که ما زندانهای شخصی داشته باشیم.

یک چیز هست، زمانی که کسی به گونه قانونی بازداشت می شود، ما به یک مدت کوتاه به خانواده اش اجازه نمی دهیم با او دیدار کند. اما درسراسر افغانستان ما هیچ زندان مخفی نداریم. یک بازداشتگاه موقت در صدارت است که همه می دانند، که از سوی سارنوالی (دادستانی ) افغانستان اداره م یشود. تنها مسوولیت (نگهداری) آن به عهده ما است. ما به اجازه سارنوالی بازجویی های ابتدایی را انجام می دهیم، پس از آنکه دربازجویی ها پیشرفتی رونما شد، پرونده را به سارنوالی می سپاریم.

اما درباره بدرفتاری و خشونت کارمندان امنیت ملی با بازداشتیان حرفهای زیادی گفته می شود؟

بازجویی از متهم، به معنای چای نوشیدن با او، یا دعوت از متهم دریک مهمانی نیست. این یک کار مشکل است. اما چیزی را که ما رد می کنیم و یک کار اشتباه است، شکنجه بازداشتیان است. شکنجه درزندانهای ما نیست.